Κάθε χρόνο στην Ελλάδα 2500 περίπου αθλητές θα πάθουν εξάρθρημα ώμου. Ο αθλητής σε κάποια προσπάθεια απαγωγής και έξω στροφής συνήθως, θα αισθανθεί πολύ έντονο πόνο και απότομα ο ώμος του θα χάσει τη λειτουργικότητά του. Ο τραυματισμός αυτός έχει περιγραφεί ήδη από τα χρόνια του Ιπποκράτη και η πρώτη αντιμετώπιση περιλαμβάνει την κλειστή ανάταξη, δηλαδή να «μπει στη θέση του» πάλι ο ώμος. Ο Ιπποκράτης περιγράφει στα βιβλία του μέθοδο που είναι αποδεκτή ακόμα και σήμερα. Πιο σύγχρονη και ατραυματική θεωρείται πλέον η κλειστή ανάταξη με τη μέθοδο Cunningham ή τη μέθοδο Kocher.
Ο αθλητής θα πρέπει να ζητήσει να εξεταστεί από εξειδικευμένο Ορθοπεδικό, που να εξειδικεύεται στις Αθλητικές Κακώσεις. Ο γιατρός μετά τη λήψη ενός σωστού ιστορικού θα ζητήσει συνήθως τη διενέργεια Μαγνητικής Τομογραφίας ή/και Αξονικής Τομογραφίας, ωστέ να γίνει σωστή αναγνώριση όλων των βλαβών του ώμου. Συνήθης είναι η ρήξη του επιχειλίου χόνδρου (‘Bankart lesion’) και το εμπιεστικό κάταγμα του οπίσθιου τμήματος της κεφαλής του βραχιονίου (‘Hill-Sachs lesion”). Διάφορες άλλες βλάβες δεν πρέπει να διαλάθουν της προσοχής του Ορθοπεδικού Χειρουργού (οστικό Bankart, HAGL lesion κ.α.), έτσι ώστε ο αθλητής να επανέλθει πλήρως στην αθλητική του δραστηριότητα.
Η μετεγχειρητική αποκατάσταση είναι πολύμηνη και απαιτεί μια πολύ σωστή φυσικοθεραπευτική προσέγγιση. Αυτή περιλαμβάνει ειδικές ασκήσεις, σταθεροποίηση της ωμοπλάτης, ασκήσεις ενδυνάμωσης και επικέντρωσης του ώμου. Η επιστροφή στην αθλητική δραστηριότητα υπολογίζεται στους 3-6 μήνες, ανάλογα την αρχική βλάβη του ασθενούς.
