ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΠΙΣΘΙΟΣ ΧΙΑΣΤΟΣ; Στην παγκόσμια βιβλιογραφία περιγράφεται πολύ συχνά ως ο βασικός σταθεροποιητικός παράγοντας του γόνατος, ωστόσο οι βλάβες του σε αντίθεση με αυτές του πρόσθιου χιαστού μπορούν να επουλωθούν από τον οργανισμό γι’ αυτό και αρκετές φορές είναι «παραγνωρισμένες». Ο λόγος για τον οπίσθιο χιαστό σύνδεσμο, ο οποίος είναι πιο δυνατός από τον πρόσθιο (αντέχει δύναμη 2.000 N), και ρόλος του είναι να αναχαιτίζει την οπίσθια ολίσθηση της κνήμης σε σχέση με το μηρό, ενώ «πρωταγωνιστεί» ως οριζόντιος άξονας και κατά την περιστροφή του γόνατος.

ΠΩΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΖΕΤΑΙ; Ο τραυματισμός του, δηλαδή η διακοπή της συνέχειας του συνδέσμου, είναι αποτέλεσμα της άμεσης πλήξης της κνήμης προς τα πίσω με το γόνατο λυγισμένο. Θεωρείται αθλητικός τραυματισμός αλλά και τραυματισμός που βλέπουν οι ορθοπεδικοί μετά από τροχαίο – η κνήμη παρεκτοπίζεται με δύναμη μεγαλύτερη από αυτή που μπορεί να απορροφήσει ο οπίσθιος χιαστός παρά το γεγονός ότι είναι φτιαγμένος «για να αντέχει». Στις περισσότερες περιπτώσεις συνυπάρχουν και άλλες συνδεσμικές βλάβες, ή βλάβες είτε των μηνίσκων είτε του αρθρικού χόνδρου.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ; Τα συμπτώματα είναι πόνος και πρήξιμο ήδη αμέσως μετά τον τραυματισμό, δυσκαμψία και δυσκολία στο βάδισμα, και παράλληλα αστάθεια στο γόνατο. Αν και μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε σοβαρής μορφής αναπηρία, η βλάβη του οπίσθιου χιαστού έχει υποτιμηθεί – μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν ολοκληρωμένες επιδημιολογικές μελέτες. Όταν οι βλάβες στην άρθρωση είναι αρκετές (για παράδειγμα υπάρχει αστάθεια και ρήξη πολλαπλών συνδέσμων) τότε το χειρουργείο θεωρείται απαραίτητο. Σε κάθε περίπτωση, ο γιατρός θα συνεκτιμήσει αρκετούς παράγοντες, με πιο βασικούς την ηλικία και το επίπεδο των δραστηριοτήτων, προτού προτείνει συντηρητική ή χειρουργική αντιμετώπιση.

ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ; Η συνδεσμοπλαστική του οπίσθιου χιαστού συνδέσμου γίνεται αρθροσκοπικά με μικρές τομές, και για την ανακατασκευή του μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόσχευμα από τον ίδιο τον ασθενή ή αλλομόσχευμα (αχιλλείου τένοντα), ανάλογα με τις ταυτόχρονες επεμβάσεις που θα γίνουν. Η επιστροφή σε ελαφριάς μορφής αθλητικές δραστηριότητες μπορεί να γίνει στους 3-4 μήνες, ενώ σε αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο χρειάζονται οπωσδήποτε 6 μήνες.