Άλλες παθήσεις

Επείγοντα περιστατικά

Μην διστάσετε να επικοινωνήσετε σε περίπτωση κάποιου έκτακτου περιστατικού. Θα χαρούμε να σας βοηθήσουμε.

Ώρες Λειτουργίας

Δευτέρα – Παρασκεύη
09.00 – 22:00

ΤΙ ΕΙΝΑΙ;
Είναι το «σκοινί» που δένει τους μύες πάνω στα οστά, μια σκληρή ζώνη ινώδους συνδετικού ιστού. Οι τένοντες, όμως, αν και είναι φτιαγμένοι για να αντέχουν την καταπόνηση, εντούτοις δεν έχουν ελαστικότητα και μπορεί να σκιστούν εάν ασκηθεί μεγάλη δύναμη. 

Στο γόνατο, ρόλος του επιγονατιδικού τένοντα είναι να συνδέει τον κάτω πόλο της επιγονατίδας με το άνω τμήμα της κνήμης και να μεταφέρει δυνάμεις από τον τετρακέφαλο μυ. Όταν «συνεργάζεται» με τον τένοντα του τετρακεφάλου και τον ίδιο τον τετρακέφαλο το γόνατο κάνει την κίνηση της έκτασης. Ο επιγονατιδικός, όμως, σταματά να δουλεύει σωστά όταν υποστεί ρήξη (μερική ή ολική), δηλαδή όταν διακοπεί η συνέχειά του.

Οι ρήξεις μπορεί να μην εκτείνονται σε όλο το μήκος, αλλά να έχουν κοπεί μερικές «ίνες» από τον τένοντα και έτσι να παραμένει ακόμα ακέραιος. Αυτή είναι η περίπτωση της μερικής ρήξης. Όταν, όμως, κοπεί σε δύο κομμάτια και αποκολληθεί από την επιγονατίδα τότε η ρήξη είναι ολική – πρόκειται κυρίως για έναν αθλητικό τραυματισμό που κατά βάση απαιτεί χειρουργική αντιμετώπιση.

ΠΟΙΟΙ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ;
Για να κοπεί ο επιγονατιδικός απαιτείται πολύ ισχυρή δύναμη. Συχνή αιτία είναι οι πτώσεις που φέρνουν άμεση πλήξη στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατος, ή τα άλματα και η προσγείωση σε λυγισμένο γόνατο όταν το πόδι είναι στο έδαφος. Επιπλέον ένας αδύναμος τένοντας εξαιτίας τους εκφυλισμού του από χρόνιες παθήσεις (νεφρική ανεπάρκεια, ρευματοειδή αρθρίτιδα, σακχαρώδη διαβήτη κ.ά.) είναι πολύ πιθανό να σκιστεί.

Το ίδιο συμβαίνει και αν συνυπάρχουν φλεγμονή και οίδημα, μια κατάσταση που ονομάζεται «γόνατο του άλτη» καθώς πρόκειται για τενοντίτιδα που παρουσιάζεται κυρίως σε όσους ασχολούνται με τα άλματα και το τρέξιμο. Από τη μεριά της, η Αμερικανική Ακαδημία Ορθοπεδικών Χειρουργών (AAOS) «ενοχοποιεί» και τη χρήση κορτικοστεροειδών και αναβολικών στεροειδών που οδηγούν σε αυξημένη αδυναμία των μυών και των τενόντων. 

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ;
Οι ασθενείς με ρήξη επιγονατιδικού δεν μπορούν να περπατήσουν καθώς το γόνατο παρουσιάζει αστάθεια ή είναι «χαλαρό», πονάει και είναι πρησμένο, ενώ δεν γίνεται και έκτασή του. Η, δε, επιγονατίδα μπορεί να μετατοπίζεται προς τα πάνω καθώς έλκεται από τον τένοντα του τετρακεφάλου μιας και δεν υπάρχει κάτι να τη συγκρατήσει. 

Ο ορθοπεδικός προτού εξετάσει το γόνατο θα λάβει ένα λεπτομερές ιστορικό από τον ασθενή. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται από την απλή ακτινογραφία που θα δείξει εάν υπάρχει πλήρης ρήξη, ενώ η μαγνητική θα δείξει την έκταση της βλάβης και παράλληλα θα αποκλείσει άλλον τραυματισμό με τα ίδια συμπτώματα.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ;
Η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται από τον τύπο και το μέγεθος της ρήξης, την ηλικία και το επίπεδο δραστηριότητας του ασθενούς. Για πολύ μικρές και μεσαίου πάχους ρήξεις –και σε συνάρτηση πάντα με τις λειτουργικές απαιτήσεις του ασθενούς- επιλέγεται η συντηρητική θεραπεία, με ακινητοποίηση του γόνατος με λειτουργικό νάρθηκα, πατερίτσες για 3-6 εβδομάδες, και φυσικοθεραπείες που θα ενδυναμώσουν και τον τετρακέφαλο και θα βοηθήσουν τον ασθενή να επανακτήσει το εύρος της κίνησης.

Ωστόσο, σε τραυματικές ρήξεις που είναι ολικές το χειρουργείο θεωρείται μονόδρομος, και μάλιστα όσο το γρηγορότερο τόσο το καλύτερο προκειμένου να μην υπάρξει ουλοποίηση και ρίκνωση του τένοντα. Στόχος του χειρουργού είναι να καθηλώσει τον τένοντα πάνω στην επιγονατίδα προκειμένου μετεγχειρητικά να έχει το 85-90% της λειτουργικότητας του υγιούς. Έτσι, ράμματα τοποθετούνται στον τένοντα και οστικά ράμματα γίνονται στο σημείο κατάφυσής του. Πολλές φορές γίνεται χρήση οστικών τούνελ, προκειμένου η επανακαθήλωση του τένοντα να είναι πιο σίγουρη και η κινητοποίηση του γόνατος μετεγχειρητικά να έιναι πιο σύντομη. Εάν το μέγεθος της βλάβης είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι έδειξε η αρχική διάγνωση, ή αν η ρήξη είναι εκτεταμένη, είναι πιθανό να χρησιμοποιηθούν πλέγματα, σύρματα ή ράμματα για τη συγκράτηση της επιγονατίδας, τα οποία ίσως χρειαστεί να αφαιρεθούν σε επόμενο χειρουργείο. Εάν ο τένοντας πριν από την επέμβαση έχει «κοντύνει» σημαντικά τότε η επανακαθήλωσή του είναι εξαιρετικά δύσκολη. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόσχευμα από τον ίδιο τον ασθενή.

Δύο εβδομάδες μετά την επέμβαση γίνεται η αφαίρεση των ραμμάτων. Ένας λειτουργικός νάρθηκας ή ένας μακρύς νάρθηκας-μπότα θα προστατεύσουν τη χειρουργημένη περιοχή, ενώ η μερική φόρτιση του ποδιού μπορεί να γίνει σε διάστημα 2-4 εβδομάδων και η πλήρης φόρτισή του σε 4-6 εβδομάδες. Στη συνέχεια απαιτούνται ασκήσεις ενδυνάμωσης. Ο χρονικός ορίζοντας επιστροφής στις πλήρεις δραστηριότητες είναι από 6 έως 12 μήνες.

Χρειάζεστε Δεύτερη Γνώμη

Είστε βέβαιοι για την διάγνωση και για την θεραπεία που σας έχει προταθεί; Συμπληρώστε την παρακάτω φόρμα για να ζητήσετε δεύτερη γνώμη από τον Δρ. Κωνσταντίνο Ιντζόγλου.

    Κλείστε Ραντεβού

    Και θα επικοινωνήσουμε μαζί σας!

      Add testimonial description here. Edit and place your own text.

      John Doe

      Codetic

      Add testimonial description here. Edit and place your own text.

      Jane Doe

      Codetic

      need help?

      Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adi pisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.

      ΤΙ ΕΙΝΑΙ;
      Είναι το «σκοινί» που δένει τους μύες πάνω στα οστά, μια σκληρή ζώνη ινώδους συνδετικού ιστού. Οι τένοντες, όμως, αν και είναι φτιαγμένοι για να αντέχουν την καταπόνηση, εντούτοις δεν έχουν ελαστικότητα και μπορεί να σκιστούν εάν ασκηθεί μεγάλη δύναμη. 

      Στο γόνατο, ρόλος του επιγονατιδικού τένοντα είναι να συνδέει τον κάτω πόλο της επιγονατίδας με το άνω τμήμα της κνήμης και να μεταφέρει δυνάμεις από τον τετρακέφαλο μυ. Όταν «συνεργάζεται» με τον τένοντα του τετρακεφάλου και τον ίδιο τον τετρακέφαλο το γόνατο κάνει την κίνηση της έκτασης. Ο επιγονατιδικός, όμως, σταματά να δουλεύει σωστά όταν υποστεί ρήξη (μερική ή ολική), δηλαδή όταν διακοπεί η συνέχειά του.

      Οι ρήξεις μπορεί να μην εκτείνονται σε όλο το μήκος, αλλά να έχουν κοπεί μερικές «ίνες» από τον τένοντα και έτσι να παραμένει ακόμα ακέραιος. Αυτή είναι η περίπτωση της μερικής ρήξης. Όταν, όμως, κοπεί σε δύο κομμάτια και αποκολληθεί από την επιγονατίδα τότε η ρήξη είναι ολική – πρόκειται κυρίως για έναν αθλητικό τραυματισμό που κατά βάση απαιτεί χειρουργική αντιμετώπιση.

      ΠΟΙΟΙ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ;
      Για να κοπεί ο επιγονατιδικός απαιτείται πολύ ισχυρή δύναμη. Συχνή αιτία είναι οι πτώσεις που φέρνουν άμεση πλήξη στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατος, ή τα άλματα και η προσγείωση σε λυγισμένο γόνατο όταν το πόδι είναι στο έδαφος. Επιπλέον ένας αδύναμος τένοντας εξαιτίας τους εκφυλισμού του από χρόνιες παθήσεις (νεφρική ανεπάρκεια, ρευματοειδή αρθρίτιδα, σακχαρώδη διαβήτη κ.ά.) είναι πολύ πιθανό να σκιστεί.

      Το ίδιο συμβαίνει και αν συνυπάρχουν φλεγμονή και οίδημα, μια κατάσταση που ονομάζεται «γόνατο του άλτη» καθώς πρόκειται για τενοντίτιδα που παρουσιάζεται κυρίως σε όσους ασχολούνται με τα άλματα και το τρέξιμο. Από τη μεριά της, η Αμερικανική Ακαδημία Ορθοπεδικών Χειρουργών (AAOS) «ενοχοποιεί» και τη χρήση κορτικοστεροειδών και αναβολικών στεροειδών που οδηγούν σε αυξημένη αδυναμία των μυών και των τενόντων. 

      ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ;
      Οι ασθενείς με ρήξη επιγονατιδικού δεν μπορούν να περπατήσουν καθώς το γόνατο παρουσιάζει αστάθεια ή είναι «χαλαρό», πονάει και είναι πρησμένο, ενώ δεν γίνεται και έκτασή του. Η, δε, επιγονατίδα μπορεί να μετατοπίζεται προς τα πάνω καθώς έλκεται από τον τένοντα του τετρακεφάλου μιας και δεν υπάρχει κάτι να τη συγκρατήσει. 

      Ο ορθοπεδικός προτού εξετάσει το γόνατο θα λάβει ένα λεπτομερές ιστορικό από τον ασθενή. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται από την απλή ακτινογραφία που θα δείξει εάν υπάρχει πλήρης ρήξη, ενώ η μαγνητική θα δείξει την έκταση της βλάβης και παράλληλα θα αποκλείσει άλλον τραυματισμό με τα ίδια συμπτώματα.

      ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ;
      Η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται από τον τύπο και το μέγεθος της ρήξης, την ηλικία και το επίπεδο δραστηριότητας του ασθενούς. Για πολύ μικρές και μεσαίου πάχους ρήξεις –και σε συνάρτηση πάντα με τις λειτουργικές απαιτήσεις του ασθενούς- επιλέγεται η συντηρητική θεραπεία, με ακινητοποίηση του γόνατος με λειτουργικό νάρθηκα, πατερίτσες για 3-6 εβδομάδες, και φυσικοθεραπείες που θα ενδυναμώσουν και τον τετρακέφαλο και θα βοηθήσουν τον ασθενή να επανακτήσει το εύρος της κίνησης.

      Ωστόσο, σε τραυματικές ρήξεις που είναι ολικές το χειρουργείο θεωρείται μονόδρομος, και μάλιστα όσο το γρηγορότερο τόσο το καλύτερο προκειμένου να μην υπάρξει ουλοποίηση και ρίκνωση του τένοντα. Στόχος του χειρουργού είναι να καθηλώσει τον τένοντα πάνω στην επιγονατίδα προκειμένου μετεγχειρητικά να έχει το 85-90% της λειτουργικότητας του υγιούς. Έτσι, ράμματα τοποθετούνται στον τένοντα και οστικά ράμματα γίνονται στο σημείο κατάφυσής του. Πολλές φορές γίνεται χρήση οστικών τούνελ, προκειμένου η επανακαθήλωση του τένοντα να είναι πιο σίγουρη και η κινητοποίηση του γόνατος μετεγχειρητικά να έιναι πιο σύντομη. Εάν το μέγεθος της βλάβης είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι έδειξε η αρχική διάγνωση, ή αν η ρήξη είναι εκτεταμένη, είναι πιθανό να χρησιμοποιηθούν πλέγματα, σύρματα ή ράμματα για τη συγκράτηση της επιγονατίδας, τα οποία ίσως χρειαστεί να αφαιρεθούν σε επόμενο χειρουργείο. Εάν ο τένοντας πριν από την επέμβαση έχει «κοντύνει» σημαντικά τότε η επανακαθήλωσή του είναι εξαιρετικά δύσκολη. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόσχευμα από τον ίδιο τον ασθενή.

      Δύο εβδομάδες μετά την επέμβαση γίνεται η αφαίρεση των ραμμάτων. Ένας λειτουργικός νάρθηκας ή ένας μακρύς νάρθηκας-μπότα θα προστατεύσουν τη χειρουργημένη περιοχή, ενώ η μερική φόρτιση του ποδιού μπορεί να γίνει σε διάστημα 2-4 εβδομάδων και η πλήρης φόρτισή του σε 4-6 εβδομάδες. Στη συνέχεια απαιτούνται ασκήσεις ενδυνάμωσης. Ο χρονικός ορίζοντας επιστροφής στις πλήρεις δραστηριότητες είναι από 6 έως 12 μήνες.

      FAILED SURGERY DEFINITION
      Epidemiological data indicate that the repair procedures of the anterior cruciate ligament disruptions are considered to have the highest success rates in the field of orthopaedic surgery, as they range from 75% to 99%, depending on the lesion and the patient. However, even with modern techniques, there is also a percentage of patients, whose surgery is not considered successful, for a number of reasons.
      Referring to literature, there is no specific definition regarding when a disruption reconstruction surgery has failed, but surgical experience has shown that it is related to knee instability, persistent pain, and stiffness. Broadly speaking, namely, when the joint does not move as freely or as far as normal. Also, it is then when a new disruption in the already operated cruciate ligament, is very likely to occur

      CAUSES OF THE FAILURE

      The most common causes are a new, serious injury, or the graft placement in a poor position, based on older techniques, which are no longer applicable. A study which was presented at the annual meeting of the American Orthopaedic Society for Sports Medicine in 2014, underlines that the risk of a new injury (in the already operated cruciate ligament or the contralateral cruciate ligament) has increased among young and active athletes – according to the scholars, the graft which was used also plays an important role (the patellar tendon appears to have a lower rate of a re-disruption compared to the hamstrings).

      HOW TO TREAT THE RECURRENT DISRUPTION
      In order to deal with the new disruption in the anterior cruciate ligament, the surgeon needs specialized knowledge and should pay attention to details. The surgical approach is personalized, according to the patient’s age, activity level and functional requirements, and should also take various parameters, such as the knee instability and meniscal lesions, into account.

      SURGICAL PROCEDURE
      Often, during the new arthroscopic syndesmoplasty, a reinforced and more stable autograft is selected, while one of the existing surgical options is the reinforcement with an extra autograft, which is placed on the outside of the knee for greater stability (ALL, the known anterolateral ligament of the knee , or also a reinforcement through a modified Lemaire procedure).

      WHAT TO EXPECT AFTER SURGERY
      The autograft is received through the patient themselves and the surgery is performed arthroscopically. Usually, a 24-hour hospitalisation is required, and crutches are used for walking for about 5 weeks after surgery. The return to sporting activities is estimated at around 10-12 months.

      WE TAKE CARE OF OUR PATIENTS
      01.
      TOP OF THE LINE

      Lorem ipsum dolor sit ametcon sectetur adipisicing elit, sed doiusmod tempor incidi labore et dolore.

      02.
      MODERN EQUIPMENT

      Lorem ipsum dolor sit ametcon sectetur adipisicing elit, sed doiusmod tempor incidi labore et dolore.

      03.
      ONLINE APPOINTMENT

      Lorem ipsum dolor sit ametcon sectetur adipisicing elit, sed doiusmod tempor incidi labore et dolore.

      Lorem Ipsum proin gravida nibh vel velit auctor aliquet. Aenean sollicitudin, lorem quis bibendum auctor, nisi elit consequat ipsum, nec sagittis sem nibh id elit. Duis sed odio sit amet nvvvibh vulputate cursus a sit amet mauris. Morbi accumsan ipsum velit. Nam nec tellus a odio tincidunt auctor a ornare odio. Sed non mauris vitae erat consequat. Class aptent taciti sociosqu ad litora torquent per conubia nostra, per inceptos himenaeos. Mauris in erat justo. Nullam ac urna eu felis dapibus elit set condimentum sit amet a augue. Sed non neque elit. Sed ut imperdiet nisi. Proin condimentum fermentum nunc.

      Add testimonial description here. Edit and place your own text.

      John Doe

      Codetic

      Add testimonial description here. Edit and place your own text.

      Jane Doe

      Codetic

      need help?

      Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adi pisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.